Van geluksmomenten naar enorm dieptepunt en terug
Door: Linda
Blijf op de hoogte en volg Linda
11 Augustus 2014 | India, Bombay
Namaste!!!
Poeh, wij hebben afgelopen week een zeer indrukwekkende week gehad met veel pieken en ook een enorm dal. Als jullie denken dat het slechte weer in Nederland een enorm dal is, lees dan vooral dit verslag ;-).
GELUKSMOMENTJES BIJ HET WERELDWONDER TAJ MAHAL
Afgelopen donderdag vroeg opgestaan voor het 5e wereldwonder van mijn lijstje; de Taj Mahal. Een gids kwam ons ophalen maar we merkten al meteen dat het een zeer nare, opdringerige man was. We hadden liever geen gids gehad maar het zat in ons 'pakket'. Hij wilde alles maar snel snel snel en ook al hadden we er schijt aan, toch vreet dat aan je. Gelukkig viel de drukte erg mee. De Taj Mahal is prachtig, werkelijk waar! Zo gaaf om te zien! We hebben mooie foto's genomen en intens genoten van het zicht, het mooie plaatje (tot zo ver dat ging met op de achtergrond het gedram van de gids, de eikel!). Hij leek op een gorilla en gedroeg zich als een gorilla. Maar goed, binnen in de Taj Mahal hebben we ook onze ogen uitgekeken. Alles is zo mooi afgewerkt! De bouw v.d. Taj Mahal heeft 22 jaar geduurd met 20.000 man. Zo'n cadeautje wil ik ooit ook wel krijgen :-). We hebben onze tijd nog even genomen om te genieten van dit prachtige plaatje, je kunt er de hele dag naar kijken. Maar wij stonden dankzij de gorilla na 1,5u weer buiten. Hij had ons de eerste minuut meteen verteld fooi te verwachten en wij besloten hem de laatste minuut 100 rupees te geven (1,25 euro). 100 rupees teveel!!! En oh wat was hij boos, haha :-). Wat ook nog wel bijzonder is, is dat de entree voor de Taj voor toeristen ongeveer 10 euro is en voor locals 10 eurocent. Dat zouden ze in NL eens moeten invoeren :-).
Hierna heeft Rochen ons naar het Agra Fort gebracht. Vanuit hier had je mooi zicht op de Taj en ook het fort was schitterend. Wat een verademing ook zonder gids! We hebben hier erg genoten. Ook waren we weer een attractie en een bezichtiging voor de locals, we hoefden nog net geen handtekeningen uit te delen ;-).
Na het fort hebben we de baby Taj Mahal nog bezocht. Deze viel wel een beetje in het niet bij de grote, haha. Toen we hier liepen, hadden we ook wel ff een baalmomentje. Een baalmoment omdat je gewoon constant zo besodemieterd wordt en de vriendelijkheid meestal om geld gaat. Gelukkig werd dit moment perfect onderbroken door allerlei mooi geklede, vrolijke kinderen die (natuurlijk) op de foto wilden maar ook gewoon plezier wilden maken met ons. Dat was leuk! De kinderen en vrouwen zijn over het algemeen leuk en vriendelijk, het is gewoon enorm een mannencultuur. Ook helaas weer veel bedelende moeders met kindjes gezien, dit blijft naar. Zelfs als er al 100 je raam hebben gepasseerd. Het is gewoon die blik in hun ogen steeds die je zo raakt. Na de baby Taj afscheid genomen van Rochen.
SPRINGEN IN DE AL RIJDENDE NACHTTREIN
Die avond met de tuktuk naar het treinstation voor de eerste ervaring met de nachttrein. We moesten nog best lang wachten hier maar hebben onze ogen uitgekeken. Overal mensen; liggend, zittend, hangend, zwervend, arm, rijk en maar enkele andere toeristen. Het station was erg vaag dus we vroegen aan verschillende mensen waar we nu precies in moesten stappen toen de zeer lange trein aan kwam. De een verwees ons naar links en de ander weer naar rechts, kortom niemand wist het echt. We moesten wel echt de juiste coupé hebben want er zijn veel verschillende klasses vanwege het grote verschil tussen arm en rijk. De laagste klasse bestaat uit een coupé waar de (arme) mensen hutje mutje zitten en half uit de ramen en deuropening hangen (en dat 12uur lang!!!). Als ze moeten poepen, pakken ze gewoon een stuk krant, doen hun behoefte en gooien het uit de trein. Kan ook niet anders, maar oh wat triest!
Maar goed, wij wisten dus niet waar onze coupé nu was en ineens reed de trein weg! Wij zijn dus met onze tassen gauw de rijdende trein in gesprongen. Vervolgens was het een hele onderneming om door de smalle gangetjes en de starende mensenmassa de juiste coupé te vinden. Uiteindelijk gevonden en hier hadden we beiden het bovenste bedje (3 boven elkaar en 6 per coupé) en hebben we best redelijk geslapen.
KAMASUTRA TEMPELS KHAJURAHO
De dag erna met de trein aangekomen in Khajuraho. Hier hebben we de mooie, erotische tempels bezocht. 's Middags ben ik er nog even alleen op uitgetrokken en besefte ik me dat ik erg blij ben dat ik hier niet alleen reis. Iedereen die altijd maar wat van je wil; is het geen foto, is het wel geld. Is het geen Engels oefenen, is het wel een nieuw studieboek. En dan al die shops met al die lelijke meuk... Schei toch uit!
ZWARTE PAGINA VAN DE REIS
Vanuit Khajuraho hadden we 's avonds weer een nachttrein naar Varanasi. Laura voelde zich al enkele dagen niet lekker; grieperig en oorpijn. Helaas kreeg ze ook deze nacht de befaamde 'Delhi belly', hoe kut in de nachttrein! Omdat ze er ook wat koorts bij kreeg en oordruppels niet hielpen, besloten we in Varanasi niet naar de lijkenverbanding te gaan maar naar het ziekenhuis die 45 minuten van ons hotel vandaan lag. Een ziekenhuis uit de Lonely Planet waar we gewoon een antibioticakuur wilden halen. Nou, dit verliep heel anders dan we gepland hadden............
Het ziekenhuis zag er oké en schoon uit maar de dokter was een enorme eikel. Laura moest gaan liggen en na het opnoemen van de klachten (zonder zelf onderzoek te doen) noemde hij malaria en een coma en gaf mij de opdracht een garantie bij haar zorgverzekering te regelen. Dit deed ik dus maar want we waren beiden geschrokken. De garantie kreeg ik. Laura was uiteraard verdrietig en de dokter zei alleen maar heel lullig: 'waarom huilt zij in godsnaam?!' Vervolgens deed hij een paar halve onderzoeken en liet meteen een aantal infusen toebrengen. Alles ging zo snel en we waren beiden wel een soort van in de war. Ze gebruikten wel schone naalden. Vervolgens bleek dat ze Laura gingen opnemen en vertelden ze dat de opname 5 dagen zou gaan duren en dat we de vlucht naar Mumbai dus moesten cancelen. Ik had er geen goed gevoel over maar ja, wat moet je doen?! Je moet maar op de dokter vertrouwen. Ze bleven Laura maar infusen geven en ze waren alles behalve aardig of menselijk. Ik had al gauw het idee dat het zwaar overdreven werd en dat ze gewoon flink wilden cashen. 's Avonds laat ben ik met de tuktuk terug gegaan en ben ik wat overstuur in een luxe hotel gaan zitten voor de wifi. Hier waren ze gelukkig erg aardig waar ik erg aan toe was. Het was fijn om ook even het thuisfront te kunnen spreken die mijn slechte gevoel ook allen wel bevestigden; voor verhoging en diarree word je niet opgenomen in een ziekenhuis en al helemaal geen 5 dagen!!! Even later nog meer bevestiging; de aardige man van het hotel vroeg waarom ik wat overstuur was en ik vertelde over de ziekenhuisopname in het Heritage Hospital en wat denk je.... De beste kerel zei: 'oh nee, zij zijn alleen uit op geld! Laat me raden; ze hebben jullie bang gemaakt door meteen malaria te noemen?!' Nouuuu serieus, ik was totaal verbouwereerd, ik was zo boos en verdrietig! Ik wilde het liefst Laura meteen weg halen maar het was inmiddels al nacht en ik was ook doodmoe. De ochtend erna terug naar het ziekenhuis waar ik om half 10 was. Gelukkig was Laura een stuk helderder en ze had geen verhoging meer. Natuurlijk was ze wel erg zwak. Ze had ook slecht geslapen, niet gek ook omdat die josti's onderhand elk uur kwamen en de TL lamp volop aan deden. We vertelden de dokter en zusters dat we weg gingen en uiteraard gingen ze volop moeilijk doen en verschrikkelijk treuzelen met alles. We waren het zo zat dat we volop in discussie gingen en ik was bijna in staat deze soort van dierlijke mensen over de toonbank te trekken. Na een hoop heen en weer gezeur en geregel (met o.a. de zorgverzekering die erg goed reageerde) kregen we het voor elkaar om maar liefst 5 uur later het ziekenhuis (met een zak vol medicijnen rijker en ruim 500 euro armer) te verlaten. Laura heeft een gat in de dag en nacht geslapen en dat heeft haar overduidelijk goed gedaan.
VERBRANDINGSRITUEEL VARANASI
Terwijl Laura lekker lag te slapen, ben ik met een Spaanse meid en haar moeder meegegaan naar the old city waar de lijkenverbandingen plaats vinden. Helaas was een boottrip niet mogelijk vanwege het hoge water. Een paar dagen geleden is een boot met 10 mensen gezonken en de mensen zijn verdronken. Toch heb ik nog een ritueel mee mogen maken! Niet in zijn geheel vanwege het hoge water maar toch een deel. Het ritueel is een heel spektakel met muziek en mooie kleding, veel vuur en veel drijvende kaarsjes in de rivier de Ganges. Ik ben blij dat ik van deze cultuur nog wat heb mogen proeven.
AANGEKOMEN IN MUMBAI
Het gaat nog niet helemaal op en top met Laura maar na een hoop frustraties, angst en tranen zijn we blij en trots dat we vandaag met het vliegtuig in de metropool Mumbai zijn aangekomen. We hebben er vertrouwen in dat het helemaal goed komt! :-) Morgen gaan we een dagtour door de sloppenwijken van Mumbai maken. Erg indrukwekkend denk ik!
Mijn excuses voor het lange verslag maar we hebben ook zoveel meegemaakt in de afgelopen week! Het is fijn om dit verslag te schrijven, bij het stuk over het ziekenhuis komt de woede weer meteen boven drijven. Hoe kunnen mensen zo koel en onmenselijk zijn?! Het hoort grotendeels bij deze cultuur en daar raak ik me steeds meer bewust van. Wees er maar trots op dat wij Nederlanders mogen klagen over het slechte weer!!! ;-)
Liefs vanuit Mumbai
Xxx
Ps: Inmiddels zijn de foto's bij het vorige verslag geupload en zal ik de nieuwe foto's bij dit verslag plaatsen
Poeh, wij hebben afgelopen week een zeer indrukwekkende week gehad met veel pieken en ook een enorm dal. Als jullie denken dat het slechte weer in Nederland een enorm dal is, lees dan vooral dit verslag ;-).
GELUKSMOMENTJES BIJ HET WERELDWONDER TAJ MAHAL
Afgelopen donderdag vroeg opgestaan voor het 5e wereldwonder van mijn lijstje; de Taj Mahal. Een gids kwam ons ophalen maar we merkten al meteen dat het een zeer nare, opdringerige man was. We hadden liever geen gids gehad maar het zat in ons 'pakket'. Hij wilde alles maar snel snel snel en ook al hadden we er schijt aan, toch vreet dat aan je. Gelukkig viel de drukte erg mee. De Taj Mahal is prachtig, werkelijk waar! Zo gaaf om te zien! We hebben mooie foto's genomen en intens genoten van het zicht, het mooie plaatje (tot zo ver dat ging met op de achtergrond het gedram van de gids, de eikel!). Hij leek op een gorilla en gedroeg zich als een gorilla. Maar goed, binnen in de Taj Mahal hebben we ook onze ogen uitgekeken. Alles is zo mooi afgewerkt! De bouw v.d. Taj Mahal heeft 22 jaar geduurd met 20.000 man. Zo'n cadeautje wil ik ooit ook wel krijgen :-). We hebben onze tijd nog even genomen om te genieten van dit prachtige plaatje, je kunt er de hele dag naar kijken. Maar wij stonden dankzij de gorilla na 1,5u weer buiten. Hij had ons de eerste minuut meteen verteld fooi te verwachten en wij besloten hem de laatste minuut 100 rupees te geven (1,25 euro). 100 rupees teveel!!! En oh wat was hij boos, haha :-). Wat ook nog wel bijzonder is, is dat de entree voor de Taj voor toeristen ongeveer 10 euro is en voor locals 10 eurocent. Dat zouden ze in NL eens moeten invoeren :-).
Hierna heeft Rochen ons naar het Agra Fort gebracht. Vanuit hier had je mooi zicht op de Taj en ook het fort was schitterend. Wat een verademing ook zonder gids! We hebben hier erg genoten. Ook waren we weer een attractie en een bezichtiging voor de locals, we hoefden nog net geen handtekeningen uit te delen ;-).
Na het fort hebben we de baby Taj Mahal nog bezocht. Deze viel wel een beetje in het niet bij de grote, haha. Toen we hier liepen, hadden we ook wel ff een baalmomentje. Een baalmoment omdat je gewoon constant zo besodemieterd wordt en de vriendelijkheid meestal om geld gaat. Gelukkig werd dit moment perfect onderbroken door allerlei mooi geklede, vrolijke kinderen die (natuurlijk) op de foto wilden maar ook gewoon plezier wilden maken met ons. Dat was leuk! De kinderen en vrouwen zijn over het algemeen leuk en vriendelijk, het is gewoon enorm een mannencultuur. Ook helaas weer veel bedelende moeders met kindjes gezien, dit blijft naar. Zelfs als er al 100 je raam hebben gepasseerd. Het is gewoon die blik in hun ogen steeds die je zo raakt. Na de baby Taj afscheid genomen van Rochen.
SPRINGEN IN DE AL RIJDENDE NACHTTREIN
Die avond met de tuktuk naar het treinstation voor de eerste ervaring met de nachttrein. We moesten nog best lang wachten hier maar hebben onze ogen uitgekeken. Overal mensen; liggend, zittend, hangend, zwervend, arm, rijk en maar enkele andere toeristen. Het station was erg vaag dus we vroegen aan verschillende mensen waar we nu precies in moesten stappen toen de zeer lange trein aan kwam. De een verwees ons naar links en de ander weer naar rechts, kortom niemand wist het echt. We moesten wel echt de juiste coupé hebben want er zijn veel verschillende klasses vanwege het grote verschil tussen arm en rijk. De laagste klasse bestaat uit een coupé waar de (arme) mensen hutje mutje zitten en half uit de ramen en deuropening hangen (en dat 12uur lang!!!). Als ze moeten poepen, pakken ze gewoon een stuk krant, doen hun behoefte en gooien het uit de trein. Kan ook niet anders, maar oh wat triest!
Maar goed, wij wisten dus niet waar onze coupé nu was en ineens reed de trein weg! Wij zijn dus met onze tassen gauw de rijdende trein in gesprongen. Vervolgens was het een hele onderneming om door de smalle gangetjes en de starende mensenmassa de juiste coupé te vinden. Uiteindelijk gevonden en hier hadden we beiden het bovenste bedje (3 boven elkaar en 6 per coupé) en hebben we best redelijk geslapen.
KAMASUTRA TEMPELS KHAJURAHO
De dag erna met de trein aangekomen in Khajuraho. Hier hebben we de mooie, erotische tempels bezocht. 's Middags ben ik er nog even alleen op uitgetrokken en besefte ik me dat ik erg blij ben dat ik hier niet alleen reis. Iedereen die altijd maar wat van je wil; is het geen foto, is het wel geld. Is het geen Engels oefenen, is het wel een nieuw studieboek. En dan al die shops met al die lelijke meuk... Schei toch uit!
ZWARTE PAGINA VAN DE REIS
Vanuit Khajuraho hadden we 's avonds weer een nachttrein naar Varanasi. Laura voelde zich al enkele dagen niet lekker; grieperig en oorpijn. Helaas kreeg ze ook deze nacht de befaamde 'Delhi belly', hoe kut in de nachttrein! Omdat ze er ook wat koorts bij kreeg en oordruppels niet hielpen, besloten we in Varanasi niet naar de lijkenverbanding te gaan maar naar het ziekenhuis die 45 minuten van ons hotel vandaan lag. Een ziekenhuis uit de Lonely Planet waar we gewoon een antibioticakuur wilden halen. Nou, dit verliep heel anders dan we gepland hadden............
Het ziekenhuis zag er oké en schoon uit maar de dokter was een enorme eikel. Laura moest gaan liggen en na het opnoemen van de klachten (zonder zelf onderzoek te doen) noemde hij malaria en een coma en gaf mij de opdracht een garantie bij haar zorgverzekering te regelen. Dit deed ik dus maar want we waren beiden geschrokken. De garantie kreeg ik. Laura was uiteraard verdrietig en de dokter zei alleen maar heel lullig: 'waarom huilt zij in godsnaam?!' Vervolgens deed hij een paar halve onderzoeken en liet meteen een aantal infusen toebrengen. Alles ging zo snel en we waren beiden wel een soort van in de war. Ze gebruikten wel schone naalden. Vervolgens bleek dat ze Laura gingen opnemen en vertelden ze dat de opname 5 dagen zou gaan duren en dat we de vlucht naar Mumbai dus moesten cancelen. Ik had er geen goed gevoel over maar ja, wat moet je doen?! Je moet maar op de dokter vertrouwen. Ze bleven Laura maar infusen geven en ze waren alles behalve aardig of menselijk. Ik had al gauw het idee dat het zwaar overdreven werd en dat ze gewoon flink wilden cashen. 's Avonds laat ben ik met de tuktuk terug gegaan en ben ik wat overstuur in een luxe hotel gaan zitten voor de wifi. Hier waren ze gelukkig erg aardig waar ik erg aan toe was. Het was fijn om ook even het thuisfront te kunnen spreken die mijn slechte gevoel ook allen wel bevestigden; voor verhoging en diarree word je niet opgenomen in een ziekenhuis en al helemaal geen 5 dagen!!! Even later nog meer bevestiging; de aardige man van het hotel vroeg waarom ik wat overstuur was en ik vertelde over de ziekenhuisopname in het Heritage Hospital en wat denk je.... De beste kerel zei: 'oh nee, zij zijn alleen uit op geld! Laat me raden; ze hebben jullie bang gemaakt door meteen malaria te noemen?!' Nouuuu serieus, ik was totaal verbouwereerd, ik was zo boos en verdrietig! Ik wilde het liefst Laura meteen weg halen maar het was inmiddels al nacht en ik was ook doodmoe. De ochtend erna terug naar het ziekenhuis waar ik om half 10 was. Gelukkig was Laura een stuk helderder en ze had geen verhoging meer. Natuurlijk was ze wel erg zwak. Ze had ook slecht geslapen, niet gek ook omdat die josti's onderhand elk uur kwamen en de TL lamp volop aan deden. We vertelden de dokter en zusters dat we weg gingen en uiteraard gingen ze volop moeilijk doen en verschrikkelijk treuzelen met alles. We waren het zo zat dat we volop in discussie gingen en ik was bijna in staat deze soort van dierlijke mensen over de toonbank te trekken. Na een hoop heen en weer gezeur en geregel (met o.a. de zorgverzekering die erg goed reageerde) kregen we het voor elkaar om maar liefst 5 uur later het ziekenhuis (met een zak vol medicijnen rijker en ruim 500 euro armer) te verlaten. Laura heeft een gat in de dag en nacht geslapen en dat heeft haar overduidelijk goed gedaan.
VERBRANDINGSRITUEEL VARANASI
Terwijl Laura lekker lag te slapen, ben ik met een Spaanse meid en haar moeder meegegaan naar the old city waar de lijkenverbandingen plaats vinden. Helaas was een boottrip niet mogelijk vanwege het hoge water. Een paar dagen geleden is een boot met 10 mensen gezonken en de mensen zijn verdronken. Toch heb ik nog een ritueel mee mogen maken! Niet in zijn geheel vanwege het hoge water maar toch een deel. Het ritueel is een heel spektakel met muziek en mooie kleding, veel vuur en veel drijvende kaarsjes in de rivier de Ganges. Ik ben blij dat ik van deze cultuur nog wat heb mogen proeven.
AANGEKOMEN IN MUMBAI
Het gaat nog niet helemaal op en top met Laura maar na een hoop frustraties, angst en tranen zijn we blij en trots dat we vandaag met het vliegtuig in de metropool Mumbai zijn aangekomen. We hebben er vertrouwen in dat het helemaal goed komt! :-) Morgen gaan we een dagtour door de sloppenwijken van Mumbai maken. Erg indrukwekkend denk ik!
Mijn excuses voor het lange verslag maar we hebben ook zoveel meegemaakt in de afgelopen week! Het is fijn om dit verslag te schrijven, bij het stuk over het ziekenhuis komt de woede weer meteen boven drijven. Hoe kunnen mensen zo koel en onmenselijk zijn?! Het hoort grotendeels bij deze cultuur en daar raak ik me steeds meer bewust van. Wees er maar trots op dat wij Nederlanders mogen klagen over het slechte weer!!! ;-)
Liefs vanuit Mumbai
Xxx
Ps: Inmiddels zijn de foto's bij het vorige verslag geupload en zal ik de nieuwe foto's bij dit verslag plaatsen
-
11 Augustus 2014 - 18:08
Jeroen & Judith:
Hoe dieper de dalen, hoe hoger de pieken!!
Om maar even een dooddoener op te gooien..
Gelukkig gaat het al beter met Laura zodat jullie snel over kunnen stappen naar alleen maar genieten..
Je beschrijft het als mooi Azie op zijn best..
Moeilijk om te bevatten hoe een cultuur, het verschil tussen arm en rijk en nog zoveel andere zaken van grote invloed zijn op hoe je een land en haar inwoners beleeft.. En hoe groot het verschil is en zichtbaar is met waar je zelf vandaan komt, je normen en waarde etc...
Geniet vooral van het mooie van de mensen.. Oke genoeg zweverigheid van mijn zijde..
Je Bucketlist wordt steeds kleiner en je rugzak voller!
Een trip maar de dierentuin kan je jezelf besparen, want ook de gorilla heb je gespot.. En in het wild dat is niet zomaar iets.!! Ik zeg hoogtepuntje..
Klein India maakt het goed.. Ze past zich goed aan aan jou belevingen want ook zij profileert zich als een gorilla hier in huis.. Ze wil alles bepalen en iedereen terroriseren, maar ach daar ben je klein India voor..
Zou graag wel iets meer credits en inlevingsvermogen ontvangen betreft het weer.. Want echt hoor het valt niet mee.. Ze hebben zelfs al een aantal keren code oranje aangegeven en das niet niks zoals je begrijpt..
Laura get Well!!
laat jullie niet gek maken door alle mindere kanten.. Het beschaduwd ten onrechte de mooie dingen ;-) AMEN!!
Geniet ervan meiden.. Blijf jullie volgen..
Liefs Ons
-
11 Augustus 2014 - 18:11
Tim:
Jeetje wat een verhaal meiden! Ik hoop dat je je snel beter voelt Laura! Heel veel reisplezier nog! -
11 Augustus 2014 - 18:59
Piet:
Lieve linda en laura gelukkig dat het weer beter gaat met laura haar gezondheid
wat een ellende hebben jullie achter de rug dat is nou niet bepaald toeristvriendelijk
maar als ik het verslag lees is het een enorme machocultuur waar
de vrouw niets voorsteld onbegrijpelijk anno 2014.
Maar de mooie dingen die jullie gezien en meegemaakt hebben die hebben straks toch de
overhand nu mombai ontdekken en gezond blijven
we houden contact en kijken uit naar het volgende verslag
groetjes uit een wisselvallig bergen op zoom
Corrie en piet
-
11 Augustus 2014 - 19:04
Lian:
Owwww dotjes toch!! Wat moet dat naar geweest zijn! Maar zo te lezen hebben jullie het goed aangepakt! Het fijne aan een dieptepunt is dat de hoogtepunten alleen nog maar extra fijn zijn -
11 Augustus 2014 - 19:06
Lian:
Blijkbaar vind deze site mijn reactie zo fantastisch dat ie hem meerdere keren wil plaatsen -
11 Augustus 2014 - 20:01
Liesbeth:
Hoi meiden,
Wat een gevarieerd reisverslag weer zeg. En wat een mooie en minder mooie indrukken hebben jullie in zo'n korte tijd al opgedaan! Ook hele aardige foto's, vooral die 3 bedjes in de trein. Genietse nog meiden!
Liefs, Ger & Liesbeth -
11 Augustus 2014 - 20:12
Rob En Gemmie:
Linda en Laura, wederom een spannend verslag maar net als de andere reacties geniet van de mooie dingen in India. Wij zijn inderdaad gelukkige mensen in Nederland. Ik denk dat bepaalde indrukken in India tot na denken zetten. Aangekomen in Mumbai enjoy en take care!!
gr. RoGem, Dinteloord.
ps. kennis van ons is onderweg naar India en gaat naar zuid_India gaat naar Kochi, deelstaat Keyala -
11 Augustus 2014 - 21:35
Jos En Ria:
Hai girls,
Wat een reisverslag zeg.
Maar wat een indrukken, wij genieten enorm mee.
Alleen wat Laura meegemaakt heeft, vonden we minder.
Gaat het goed met je nu?
Blijf genieten en wees alert zeker in die macho wereld.
Blijf jullie volgen en de foto,s zijn te gek......
Maak er nog maar een paar.
Groetjes,
Jos en Ria
-
11 Augustus 2014 - 22:27
Nienke En Lenny:
Nou als ik dat zo hoor dan ben ik toch blij dat ik hier op ibiza zit. Daar heb je tenminste niet van die zielige mensen die alles doen voor geld. Ik ben ze iig nog niet tegen gekomen. Maar gelukkig gaat het nu alweer stukken beter met jullie. Indrukken genoeg zo te horen. Nog heel veel plezier en veterschap voor Laura.
Kus vanuit het zonnige Ibiza. X nien en len -
12 Augustus 2014 - 01:25
Nannie :
Hallo bikkels ,
Jéh wat een indrukwekkend verslag heb je ons weer voorgeschoteld zeg. Ik kan me voorstellen dat je jezelf soms tegenkomt en afvraagt waar je aan begonnen bent. Ik weet dat je het saai vindt Linda om 4 weken een beetje te chillen achter in je tuin maar denk dat je er soms toch wel naar verlangt. Wel super om al die wereldwonders zo dichtbij te mogen zien ondanks die nare gorilla in je buurt. Je verwachtingen van de vriendelijke mensen, buiten de kinderen na, heb je wellicht wat bijgesteld om niet nog meer teleurgesteld te worden. En inderdaad schandalig hoe ze profiteren van de toeristen als je in een ziekenhuis belandt. Hopelijk heeft ze er nu niet teveel last meer van en kunnen jullie weer samen genieten.
Don't worry be happy. Heel veel succes, plezier en mooie momenten in het veelzijdige India!
Dikke knuffel van ons...
We kijken uit naar het volgende verslag ! xx Nannie en John -
12 Augustus 2014 - 19:55
Anne:
Hey linda en laura,
Hè wat vervelend om te lezen dat laura ziek is (geweest). Been there, done that met die delhi belly, maar kan me voorstellen dat helemaal dubbel zo vervelend is als je met zn tweeën reist, zo'n eind in de trein moet reizen en dan ook nog eens van die klote artsen treft!!!
Hopenlijk laten jullie het de rest van je supermooie reis niet teveel beinvloeden!!! De beelden van varanasi, khajuraho en de tai mahal komen bij mij ook gelijk weer boven als ik zo het verslag lees. Prachtige ervaringen zijn het en deze belevingen pakken ze jullie niet meer af!!
Geniet van de komende dagen in mumbai!!!!! En het zijn helemaal geen lange verslagen hoor, kijk er elke keer weer naar uit om je belevenissen te lezen! Echt super!!
Liefs anne
-
12 Augustus 2014 - 20:11
Yoka:
Hallo dappere dames,
Wat een verhaal zeg en wat een ontzettend nare ervaring :(
Gelukkig is het redelijk goed afgelopen en zijn jullie helaas flink wat geld kwijt hierdoor.
Hopelijk knapt je vriendin snel weer op en kunnen jullie héérlijk verder genieten van deze reis.
Ongelooflijk hoe ze is "behandeld" in dat ziekenhuis zeg, niet normaal.
Goed oppassen op elkaar en vanaf nu nog alleen maar leuke dingen voor jullie hoor. -
12 Augustus 2014 - 20:23
Milou. :
Wat naar dat gedoe in het ziekenhuis zeg. Ik heb de mensen in Sri Lanka (iig in het binnenland) altijd als heel aardig en oprecht ervaren, dus daar kunnen jullie naar uit kijken :-). -
12 Augustus 2014 - 21:40
Christel:
Hey Linda (en Laura)
Wat een belevenissen! Gelukkig gaat het weer beter met Laura!
En Linda, wat ben je toch een kleine dappere dame. Trots op jou XXX
Heel veel mooie ervaringen nog toegewenst en blijf genieten. Hoop dat verdere ellende jullie bespaard zal blijven!
Kus Chrisje XXX En ook een piepklein kroeltje van Lotje, die inmiddels al de hele kamer rondkruipt en de boel onveilig maakt hihi :-) -
14 Augustus 2014 - 10:11
Peter En Willeke:
Want een mooie foto's. En mooie dingen die jullie meemaken.
Met laura helaas minder goed. Gelukkig nu weer beter.
Fijn dat we met je hebben kunnen skypen, laura.
Genieten jullie lekker verder samen. En let goed op elkaar. Groetjes ook van Michael.
Dikke knuffel en kus voor jullie. XXXX -
19 Augustus 2014 - 12:28
Dorien:
Heee Linneke (en Laura),
Mijn god, wat een avontuur!!!
Geweldig om je verslagen te lezen, maar bij dit verslag kreeg ik wel de kriebels!! Wat ongelooflijk stoer en dapper dat jullie daar zitten en je zo goed houden!
Gelukkig heb je dan elkaar:)
Hopelijk hebben jullie die ellende gehad en nu lekker verder genieten.
Die taj mahal ziet er echt fantastisch uit zeg! En alle andere foto's ook!
Heel veel plezier in Sri lanka!
Liefs (natuurlijk ook van Mark)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
