Verdacht op vliegveld en onbereisbaar Sulawesi!!!

Hee hallo!!

Hoe gaat ie daar? Hier gaat ie goed, ik bevind me in een compleet andere wereld dan de afgelopen weken. Het is hier in Sulawesi totaal onderontwikkeld, ik zal eens vertellen over de bizarre avonturen van afgelopen dagen...

Laatste dag met Nina:
Inmiddels is Nina weer veilig en wel bij Jon in Australië en ben ik inmiddels in Sulawesi. We hebben een heerlijke en gezellige laatste dag samen gehad. 's Morgens zijn we terug naar Kota Kinabulu gevlogen en hebben daar een heerlijke (luxe)dag gehad. Het weer was ook weer super. We zijn de dag daar gestart met een heerlijke voetenmassage. Op onze ontspannen voeten zijn we naar een westers restaurant gegaan om daar heerlijk te lunchen. Hierna zijn we weer stiekem een luxe hotel met zwembad binnen geglipt. In het zwembad moest je je als hotelgast registreren dus dit hebben we netjes gedaan.... Vijf minuten later lagen de misses Jansen, kamernummer waren we even vergeten, op een heerlijke ligstoel aan het water ;-), hihi! We kwamen ook nog stiekem achter het wachtwoord voor wifi van gast mr. Jordan en konden dus ook nog eens lekker gratis internetten aan het zwembad :-) (hopelijk krijgt de beste kerel er geen rekening van!). Een heerlijke middag dus en 's avonds hebben we nog een heerlijke kuah teow gegeten. Hierna hebben we toch nog maar een nek, rug en schoudermassage genomen want dat was natuurlijk wel nodig na zo'n zware dag! :-P Deze was wederom heerlijk.
Die nacht moest ik opstaan voor mijn vlucht naar Kuala Lumpur en vanuit daar was mijn vlucht naar Makassar in Sulawesi. Het werd dus tijd om afscheid te nemen van Nina. Niet leuk om haar nu weer zo lang niet te zien! :-( Het waren in ieder geval superweken!
Mijn vluchten waren prima en eind de middag kwam ik aan in Makassar...

Verdachte op het vliegveld:
Bij de immigratie moest ik een visum kopen maar ik had nog geen rupiah en je kon er niet met credit card betalen dus met een hoop geregel mocht ik, zonder paspoort, alvast door de douane heen om te gaan pinnen. Bij de douane eerst mijn handbagage door de scan. Mijn tas moest er 3x opnieuw doorheen en ze bestudeerden me aandachtig, ik heb maar vriendelijk gelachen. Uiteindelijk werd heel mijn tas doorgespit en vonden ze mijn pak oats (soort havermout die ik gebruik bij ontbijt). Dit vonden ze héél verdacht blijkbaar en er werd dan ook volop in mijn pak oats gesnuffeld, ze proefden er zelfs van. Uiteindelijk vertrouwden ze het en moesten ze toch wel lachen. Wat een circus om een pak oats! :-) In de arrivalhal werd ik als enige blanke bestormd door 100 taxichauffeurs maar gelukkig kwamen Pascal en Marc ook al snel aan! Ik merkte al gelijk dat Sulawesi een heel stuk lastiger ging worden om er te reizen en dat werkelijk niemand Engels spreekt. Uiteindelijk zaten we in een busje naar een busstation waar we de nachtbus hebben genomen naar Tana Toraja. Op het busstation waren we een grote attractie voor kleine kinders die ons allemaal wilden aanraken. De bus vertrok anderhalf uur te laat en mijn god, wat een busrit!!!Compleet gekkenhuis! De stoelen waren prima maar ik werd menig keer naar voren gelanceerd. De chauffeur reed als een dolle en stond om de haverklap op de rem omdat er continu gigantische gaten in de weg zitten. Gelukkig hebben we het overleefd en kwamen we rond half 7 in de morgen aan in een pauperdorpje, Rantepao. Daar een hotelletje gevonden en we hebben voor de hele dag een gids en auto met chauffeur gehuurd om Tana Toraja te ontdekken. We hadden 'mazzel' want er was vandaag een grote begrafenisceremonie met offers die we mochten bijwonen. Nou, hier viel ik werkelijk van de ene in de andere verbazing! Gekkenhuis! Het was een ceremonie van een hele rijke familie want ze hadden veel varkens en buffalo's gekocht die werden geofferd. Ik kan eigenlijk haast niet beschrijven hoe de ceremonie was, het is compleet onvoorstelbaar voor ons wat hier allemaal gebeurt! De familie zag er prachtig uit, maakten muziek tussen de varkens en buffalo's die tegelijkertijd gedood werden. Een gruwelijk geluid en gezicht al die gillende beesten! Vrouwen waren bezig met het slachten van de beesten en lappen vers vlees en koppen van de beesten, die vlak hiervoor nog rondliepen, passeerden ons steeds. Het vlees van de dieren gaat uiteindelijk naar alle inwoners van het dorp. Het oude stel dat begraven werd, lag al 9 maanden dood bewaard in huis. Ze spuiten er wel iets in tegen de stank. Een zeer indrukwekkende en bizarre ceremonie! Hierna hebben we verschillende begraafplaatsen en kleine dorpjes v.d. locals bezocht. Deze dorpjes liggen tussen prachtige reisvelden. Superindrukwekkend om te zien allemaal! Op de terugweg heeft de chauffeur ons afgezet in het dorpje omdat we daar een nachtbus voor de dag erna regelen, dit omdat het een tocht van 15 uur lang zou zijn, voor slechts 200 km. Blijkbaar ging dat niet. In het dorpje hebben we aan verschillende mensen gevraagd of ze ons naar het stadje konden brengen (dat is hier heel normaal). Vooral Pascal was hier goed in; die sprak zelfs een riksjabestuurder aan of hij ons naar Ampana kon brengen.. Dat zou hetzelfde zijn als je in BOZ aan een fietser vraagt of hij je even naar Groningen kan brengen! Ze moesten er dan ook smakelijk om lachen ;-). Helaas lukte het niet een privébestuurder te regelen omdat ze hiervoor belachelijk veel geld vroegen. Uiteindelijk toch maar een bus voor overdag geboekt. Het valt ons op dat de mensen hier overal maar 'ja' op zeggen. Als je vraagt of je poep kunt eten, zeggen ze nog ja! Het zal wel beleefd zijn ofzo.
's Avonds zijn we ergens gaan eten. We begrepen geen reet van de gerechten en de locals geen reet van ons. Op de bonnefooi maar iets gekozen en gelukkig een goeie keuze! Ik kon de stukjes 'vlees' niet plaatsen. Eerst dacht ik dat het rouwe kip was, toen vis maar achteraf gezien bleken het stukjes varkensvet te zijn haha! Nouja, moet eerlijk zeggen dat het best lekker was :-).

18UUR DURENDE BUSREIS, SLECHTS 200 KM... HOE KAN DAT???
's Morgens zijn we opgehaald met de non-aircobus voor een wild tochtje naar de volgende stad Tentena. De bus was best oké en het zicht, met bergen en rijstvelden, genieten. Onderweg kwam er uiteraard nog een flinke regenbui opzetten, het dak en de ruiten van de bus waren hier niet helemaal naar gemaakt wat resulteerde in een regenbuitje in de bus, moet kunnen :-) De tocht vervolgde in de bergen langs scherpe haarspeldbochten.Toen begon het echte avontuur...

De weg hield ermee op en de 'weg' bestond enkel uit modder en water. We moesten hier ook een bruggetje passeren. Dat betekende dus dat er rijen met (vracht)auto's aan beide kanten van het bruggetje stonden om een aanloop te nemen, door de modder bergopwaarts, en maar hopen dat ze niet weggleden en recht op de brug kwamen. Dit op de brug glijden door de modder met een aanloop ging dus ook niet bij elke vrachtwagen van harte... Een truck reed dan ook knoerthard tegen de brug aan! (het is gefilmd dus hoop deze te kunnen uploaden zodat jullie kunnen mee 'genieten'). Wat een sensatie! We hebben hier ruim 5uur stil gestaan, maar ik heb immens genoten van dit spektakel! Echt onbeschrijflijk! Het werd natuurlijk pikdonker en we hebben gezellig tussen de locals gezeten, gegeten en kretek gerookt. Wij waren voor hen weer een heel spektakel ;-). Rond half 10 's avonds mochten wij dan eindelijk door de modder over de brug glijden met de bus. Doodeng want de bus reed af en toe behoorlijk schuin! Het was dan ook muisstil in de bus. Eindelijk weer op pad, stoppen we na 10 minuten omdat de chauffeur ging eten! Potverdikkie 5uur lang stil gestaan....... Maar goed, blij dat we een half uur later weer reden, stopt ie om te tanken. Prima maar wat denk je?! Rijden we weg, staan we weer een uur lang stil omdat een andere bus een klapband had en ze het hier overal nodig vinden om met minstens 6 man naar iets te kijken. Kortom; tegen half 3 's nachts kwamen we aan in Tentena. Oh oh oh, wat een dag en jeetje wat een verschrikkelijk bizar land dit!!! Ik heb er stiekem geweldig van genoten :-).

Vandaag wilden we met een scooter langs lake Poso toeren maar we begrepen van de locals dat er echt maar een paar boten per week naar en van de Togean Islands gaan. We hebben dan ook razendsnel onze spullen gepakt, een privéchauffeur geregeld en zijn richting Ampana gegaan vanwaar er een boot morgenochtend naar de Togean gaat. We moesten snel gaan omdat er tussen 2 en 5 ergens aan de weg gewerkt wordt (hard nodig haha) en het na 17u onbegaanbaar is door de afternoonregen. Nou, het was wederom een dollemansrit met uiteraard weer een opstopping omdat er onderweg nog een landverschuiving was wat eerst opgeruimd moest worden. Soms zijn er gelukkig wel stukken met geasfalteerde weg maar deze zijn erg zeldzaam in Sulawesi :-). Een kleine 7 uur later kwamen we aan in Ampana. Hier hebben we een prima hotelletje met wat ratten en gekko's en zijn we eerst een restaurant gaan zoeken. Dit bleek weer eens onmogelijk vanwege de ramadan, gestoord word ik inmiddels van de ramadan! Het is niet overal zo erg dat je nergens eten kunt krijgen, maar hier dus weer wel en op de togean blijkbaar ook. We hebben een of andere gefrituurde pannenkoek en stokjes sate gegeten maar je kunt echt beter eten in Azie :-). Ook heerst er hier malaria en zijn we dus netjes begonnen aan de pillen.

Morgen naar de Togean Islands en het wordt nog een enorme uitdaging om uiteindelijk in Manado in het noorden te komen waar de 23e onze vlucht terug naar Makassar is. Ik ben héél benieuwd en ik ga maar nergens van uit :-). Ik val werkelijk van de ene in de andere verbazing hier, echt waar. Elke x als ik denk dat het niet meer gekker kan, kan het toch steeds weer een beetje gekker ;-).

Ik heb komende dagen geen enkel bereik maar ik hoop jullie snel weer op de hoogte te kunnen stellen over het gekkenhuis hier :-). Maken jullie in NL ook nog een beetje spannende dingen mee?? Thanks voor jullie leuke berichtjes in ieder geval weer en tot snel!

Liefs vanuit Sulawesi