Verliefd op apen & verliefd op de mensen!

Selamat detang!

Superleuk weer om jullie leuke berichtjes te lezen, bedankt :-).
Inmiddels type ik dit verslag vanuit het noorden van Borneo, waar we vandaag met het vliegtuig zijn aangekomen maar waar het al vanaf eind de middag met bakken uit de lucht komt. Zo te horen was het afgelopen dagen in Nederland niet veel beter?! Alhoewel wij hier heel weinig te klagen hebben hoor, ik zal eens vertellen over afgelopen dagen :-). We hebben een druk programma gehad!

Maandag hebben we al vroeg de bus genomen naar Semonggah waar in de jungle de orang oetangs gevoerd worden. Na een poosje stil wachten in de jungle, kwam daar ineens een slingerende orang oetang met haar 2 weken oude baby aangeslingerd! Echt zo geweldig om die apen zo in het wild te zien, prachtig! Het is vooral echt geweldig om ze te zien slingeren door de bomen met hun lange armen. Het ziet er zo makkelijk uit :-). Mama de aap pakte een hele tros bananen en haalde de schillen er zo van af! Het jong bleef gewoon aan haar buik hangen. Wonderlijk om te zien en mee te maken! Eenmaal terug, wilden we vanuit hier naar de longhouses (waar de locals traditioneel wonen). We gingen aan een ranger vragen hoe we dit konden doen maar hij vertelde dat dit niet kon. Hij stelde voor om iets voor ons te regelen en dus moesten we even wachten. Dit wachten werd dubbelgeweldig beloond! Allereerst kwamen er een grote en kleine orang oetang spontaan voorbij lopen! Aaaah, echt geweldig! Zo tof om zo dichtbij deze dieren te komen. Je moet er ook wel voor uitkijken, een ranger liet foto's zien van beten van een orang oetang, nou die waren niet mis! Maar ze waren gelukkig hartstikke zoet :-). Op een gegeven moment kwam de ranger terug met een autootje; bleek dat hij ons naar de longhouse ging brengen! Zo lief! Ik blijf me verbazen over de vriendelijkheid en gastvrijheid van deze mensen. Het was wel een stuk rijden en onderweg hebben we veel gepraat en zijn we veel te weten gekomen over zijn leventje in een bergdorpje en over de Maleisiers zelf. Geweldig om zo de locals wat te leren kennen en te leren over hun levens. Aangekomen bij de longhouses, houten/bamboe huisjes waar ze nog heel traditioneel wonen en leven, heeft de ranger veel verteld en hebben we weer een hoop mooie, vriendelijke locals gezien. Ze maken er van alles zoals kleding, kleden en baskets. We hebben rijstwijn en een hele lekkere thee geproefd. We hebben een huisje bezocht waar de schedels liggen v.d. slachtoffers v.d. koppensnellers. Erg luguber. Het was intens genieten en ook de ranger zelf heeft zichtbaar genoten :-). Wat een dotje! Hierna hebben we heerlijk geluncht. Ik ben inmiddels verslaafd aan Kuah Tiew, wat erg veel weg heeft van Pad-Thai, hmmm :-). Hierna heeft de ranger ons bij de bus afgezet en hebben wij fantastisch zitten nagenieten, het lijkt allemaal te mooi om waar te zijn :-).

Begin de avond hebben Nina en ik een Maleisische massage uitgeprobeerd. Nou, ik weet weer dat ik spieren en botten heb :-). Ze gingen flink tekeer in ieder geval! Het had veel weg van een stevige sportmassage. Ze hadden er zelf in ieder geval veel lol in (en wij een paar blauwe plekken ;-)). Na het eten waren we terug in het leuke hostel. Tijdens het schrijven in m'n reisdagboekje, kwam 1 v.d. personeelsleden, Chris, met zijn gitaar bij me aan tafel zitten en ging allerlei liedjes spelen en zingen waaronder: ' knock knock knock on Linda's door' en ' Linda, please don't go...' en ' no Linda, no cry' haha zo grappig! Als ik nou een beetje kon zingen, kon ik nog meezingen maar mijn karaokesessies van ' Mien, waar is mijn feestneus?!' in 't Slik hebben nog niet veel zoden aan de dijk gezet.
Het was een geweldige dag, een dag om nooit te vergeten!

2 juli:
Eind de ochtend zijn we naar Mulu national park gevlogen. Tijdens de 1,5uur durende vlucht, vlogen we alleen maar boven het groene, dichtbeboste oerwoud. Wat een natuur en bomen! De Heide is er in ieder geval niks bij :-). Aangekomen op het minvliegveld in Mulu, zijn we naar ons hostel gelopen. Ik ben erg onder de indruk van het dichtbeboste, groene regenwoud vol met bomen en lianen, prachtig! Ook de junglegeluiden zijn werkelijk fantastisch. 's Avonds hebben we een nightwalking gedaan in het pikdonkere oerwoud. De geluiden waren nog harder; je hoort allerlei vogels, krekels en kikkers door elkaar, zo gaaf! We hebben niet zoveel spannende dieren gespot met onze zaklamp maar het zoeken ernaar was zeker spannend :-). Halverwege hebben we de zaklampen uitgedaan en ik heb het nog nooit in mijn leven zo donker gezien (of niet gezien ;-)). Het is pikdonker en je ogen kunnen er niet aan wennen. Heel af en toe zie je een vuurvliegje maar that's it. Omdat je ogen niet aan het donkere wennen, lijkt het alsof je hersenen het niet snappen als je je hoofd draait en nog steeds niks ziet. Een soort dronken gevoel :-). Kortom; schitterend, spannend en rustgevend hier!

3 juli:
Vandaag hebben we een zeeeeer pittige dag achter de rug. Met een klein groepje en een gids hebben we een tocht gemaakt door de langste vleermuizengrot ter wereld, richting een waterval. De gids was nogal raar en had ons totaal niet ingelicht over de tocht en over wat we mee moesten brengen. Gelukkig hadden we een fit en sportief groepje, anders werd het een lastige klus! De eerste drie kwartier door het regenwoud was een makkie. Toen werd de tocht pas echt spannend; toen we aankwamen bij de 'Deercave' met onze zaklampen op onze kop, liepen we de stinkende grot tegemoet. In de grot zitten zo'n 3 miljoen vleermuizen die een hele hoop stront en dus vieze (amoniak)geur produceren. Gelukkig wenden we er snel aan. De 2km lange tocht door de grot was alles behalve makkelijk. Het eerste stuk moesten we klauteren en zelfs kruipen over en langs rotsen en stenen. Goed schijnen met de zaklamp dus! De grot lag dus vol met stront en binnen no time zat je dus ook onder de zwarte vleermuizenstront. Het laatste stuk in de grot was erg pittig. Het was erg glad en de rotsen werden groot. Door middel van een touw moest je jezelf vasthouden en soms een stukje abseilen. De gids zei alleen maar: ' schiet op' en vond het vooral niet nodig om te helpen of zelfs maar te wachten.
We hebben de ruwe rotsen getrotseerd en toen werd het tijd om door het koele grotwater, met onze tas op ons hoofd dragend (om deze niet nat te laten worden), een stuk te lopen met schoenen en kleren en al. Alsof we ons A-zwemdiploma weer haalden :-). Het was heerlijk om weer vleermuispoep brij uit de grot te komen en de frisse regenwoudlucht kwam ons tegemoet. We moesten nog een behoorlijk en pittig stuk door de jungle lopen en hier en daar plakte een bloedzuiger aan onze benen, bizar hoe deze zich zo snel vastzuigen, bah! Uiteindelijk de mooie waterval bereikt waar we gelukkig tijd kregen om te rusten en ons lunchpakket te eten. Na een uur moesten we dezelfde route weer terug; via de jungle, de rivier, voorzichtig door het grotwater en weer een hoop geklim, geklauter, geglij en gekruip over en langs de rotsen, en niet te vergeten de vleermuizenpoep in de grot. Een kerel uit ons groepje is onderweg nog lelijk gevallen bij de rotsen, de gids werd er niet warm of koud van. Nat en smerig bereikten we eind de middag de ingang weer. Je zult wel denken; ' leuk zeg, lekker klauteren en rollen door de vleermuizenstront!' maarrr het is echt heel gaaf en een heel avontuur! Na de Deercave hebben we een kort bezoek gebracht aan een andere mooie grot. Hierna hebben we een aantal uur gewacht totdat de vleermuizen als een zwerm uit de grot kwamen vliegen. Gelukkig onder een dak want het ging weer kei- en keihard regenen.l We kregen het superkoud door onze natte kleding en helaas kwamen de vleermuizen deze avond niet uit de grot. Ik heb 's avonds zelden of ooit zo genoten van een warme, frisse douche! :-) We vonden dat onze benen zo bruin waren geworden, maar dat kwam wellicht door de stront ;-).

Vandaag dus naar Kota Kinabalu gevlogen. Op het vliegveld hebben we een busje naar het busstation genomen en hier de bus voor 10 eurocent naar het centrum. We hadden tussen de locals in ieder geval goed bekijks :-). Helaas heb ik erg last van niet werkende darmen, al voor 9 dagen. Na alles geprobeerd te hebben, ben ik dan ook vanavond naar een kliniek gegaan. Overigens een erg hygienische kliniek waar voornamelijk welgestelde mensen komen, leuk om eens te zien in het buitenland! Ik heb een paardenmiddel gekregen en ik ga er vanuit dat ik over een paar dagen weer in topvorm ben :-).

Zo, weer lang genoeg voor vandaag. Morgenvroeg de bus richting Sandakan waar we o.a. een dag naar een schildpaddeneiland willen en 2 nachten gaan verblijven bij locals en een riviertour gaan doen om wilde olifanten en apen te spotten. De tijd vliegt al veels te hard!!
Ik ga er vanuit dat we niks missen vanuit Nederland?! Of zijn er nu al spannende roddels?

Liefs Linda & Nina